به گزارش گرداب، گسترش روزافزون شبکه‌های اجتماعی در میان کاربران اینترنت، نیازمند بررسی رفتارهای فردی و اجتماعی انسان‌هاست. افزایش توجه کاربران اینترنتی به شبکه‌های اجتماعی و رشد این سایت‌ها در فضای مجازی در سال‌های اخیر موجب شده مطالعات علمی درباره‌ی شبکه‌های اجتماعی در مراکز دانشگاهی و پژوهشی مورد توجه قرار گیرد.

شبکه‌های اجتماعی فضایی آنلاین هستند که بر ساخت و بازتاب روابط اجتماعی میان افراد تمرکز می‌کنند؛ افرادی که در این فضا به تبادل علایق و فعالیت‌هایشان می‌پردازند.

شبکه‌های اجتماعی علاوه بر شکل‌دهی جدید به عرصه و فضای تعاملات رودرروی اجتماعی و کنش‌های میان فردی، نقش مهمی هم در نحوه انجام تعاملات شغلی و تجاری ایفا می‌کنند.

"مایکل وسچ" انسان‌شناس فرهنگی "دانشگاه ایالتی کانزاس" جوامع قبیله‌ای را با شبکه‌های اجتماعی مقایسه کرده و می‌گوید: "در فیسبوک نیز همانند فرهنگ قبیله ای، مردم هویت خود را با تعریف رابطه‌شان با دیگر افراد معرفی می‌کنند."

در بحث از آسیب‌شناسی شبکه‌های اجتماعی، نکته‌ی حائز اهمیت، ریسک بسیار بالای این گونه شبکه‌ها از لحاظ آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی می‌باشد. شبکه‌های مختلف اجتماعی با صدها میلیون کاربر در سال‌های اخیر توجه مهاجمان سایبری را بیش از هر هدف دیگری به خود جلب کرده‌اند.

کاربران ساعت‌های بسیاری را برای چت کردن با دوستانشان و چک کردن صفحه شخصی در شبکه‌های اجتماعی صرف می‌کنند.

در واقع چک کردن صفحه شخصی، مطالعه‌ی به روزرسانی‌های دوستان مختلف و نظر دادن روی عکس‌ها و فیلم‌های دیگران، به عادتی ناخودآگاه تبدیل شده است که در کوتاه مدت تمرکز افراد بر امور جاری زندگی و یا فعالیت‌های شغلی را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد.

در برخی مطالعات که هزینه‌های فیس بوک را بر اقتصاد مورد واکاوی قرار داده اند، این هدر رفت سرمایه خود را نمایان‌تر ساخته است.

برای مثال در پیمایشی که روی 3500 شرکت بریتانیایی انجام شده است؛ ماهانه 233 میلیون ساعت وقت بر اثر استفاده کارمندان از شبکه‌های اجتماعی اتلاف شده است.

"مایک هاس" مدیر قانون کار در پنینسولا بر این باور است که در تمامی آیین نامه‌های اجرایی، استفاده از فیس بوک می‌بایست ممنوع شود؛ "وقتی شرکتی بابت هر ساعت کاری به کارکنانش پول می‌دهد، چرا باید اجازه دهد که روزی دو ساعت وقت کاری خود را با فیس بوک سپری کنند؟"

همچنین تحقیقات نشان داده حساب‌های کاربری بسیاری از افراد مشهور در شبکه های اجتماعی، که دارای هزاران دنبال‌کننده (Follower) هستند تاکنون هک شده‌ است. علاوه بر این ‌افراد زیادی با جعل هویت افراد مشهور، توجه صدها و هزاران علاقمند در توئیتر و دیگر شبکه‌های اجتماعی را به خود جلب کرده‌اند.

بنابر یکی از گزارش‌های روزنامه "دیلی‌ میل"، جرایم مربوط به شبکه های اجتماعی در برخی حوزه ها از جمله قتل، تجاوز، سوء استفاده جنسی از کودکان، تهدید، ارعاب و سرقت تا 7000 درصد افزایش یافته‌اند.

با گسترش و کاربرد روزافزون شبکه‌های اجتماعی، مجرمانی که قصد سوء استفاده جنسی از کودکان را دارند به شبکه‌های اجتماعی رو می‌آورند تا بتوانند قربانیان خود را به سادگی به چنگ آورند؛ کودکان به سادگی به هر کسی که در دنیای مجازی به آن‌ها ابراز علاقه کند اعتماد کرده و در دام این تبهکاران می‌افتند.

وب‌ سایت‌های شبکه‌های اجتماعی حجم قابل توجهی از اطلاعات شخصی میلیون‌ها کاربر را در اختیار دارند و امکان سوء‌استفاده شرکت‌های تجاری و دولت‌ها از این اطلاعات همواره از دغدغه‌های اصلی مطرح شده درباره‌ی این شبکه‌هاست.

نقطه اشتراک میان تمامی تهدیداتی که در بالا فهرست شد، اعتماد زیادی است که کاربران به برنامه‌های شبکه‌های اجتماعی دارند. اغلب مردم به لینک‌ها، تصاویر، فیلم‌ها و فایل‌های اجرایی که از طرف دوستان آن‌ها ارسال شده است اعتماد می‌کنند، مگر اینکه چند بار از این طریق دچار مشکل شده و یا با خطری روبرو شوند.
 

2.نقطه ی آغاز منازعه ۱۳ آبان ۵۸ است. این نقطه، خاطره ای رنج آور برای امریکایی هاست. امریکایی عادت ندارد آسیب وارد شده را بی پاسخ بگذارد. شاید این یک خصلت کابویی باشد اما به هر حال برای کشوری که غالباً بابهانه یا بی بهانه هرکاری را که خواسته، انجام داده است، بی پاسخ ماندن یک آسیب روانی که پس از ۴۴۴ روز با یک احساس ترحم تمام شد، کار دشواری است. امریکا یکبار خواست با حمله ی طبس این آسیب روانی را جبران کند اما زخمها عمیقتر شد.  بنابراین به هرترتیبی قوه ی خیال امریکا –هالیوود- باید برای این معضله ی احساسی و عاطفی، فکری بکند. آرگو پاسخی به همین نیاز است.

3. امریکایی ها به آرگو اسکار دادند. همسر رئیس جمهور با هیجان نام این فیلم را به عنوان برنده ی نهایی بر زبان آورد. در رفتار و فراکلام هالیوود، اعضای آکادمی اسکار و ساختار سیاسی امریکا، یک چیز آشکار است؛ آنهم اینکه امریکایی ها یکبار دیگر بنا دارند به شکاف عمیقی که بین دو کشور و مردمانش وجود دارد، فکر کنند. آرگو نقطه ی آغاز منازعه را یادآوری می کند اما از دالان آن عبور نمی کند بلکه در آن باقی می ماند؛ این فیلم مساله را با خوانشی جدید دوباره مطرح می کند اما قدمی برای حل و فصل آن برنمی دارد؛ گویا ماموریت آرگو فقط بازتولید آن تنش احساسی و روانی در دوران حال است. به نظر می رسد اهدای معتبرترین جایزه ی فرهنگی، هنری و حتی سیاسی امریکا به آرگو پیام روشنی دارد: «ما امریکایی ها نمی خواهیم نزاع مان با ایران را فراموش کنیم.» برای عمومی و فراگیر کردن این احساس، ساختن یک فیلم و اسکار دادن به آن بهترین راهبرد است.

“تام دانیال” جاسوس سازمان اطلاعات و امنیت ایالات متحده آمریکا (CIA) است.

وی طرح انفجار تعدادی از حرم های ائمه علیهم السلام و مساجد و حسینیه های شیعیان در سراسر جهان را آماده کرد.

،توصیه های حفاظتی در استفاده از تلفن:

بقیه را در ادامه مطلب بخوانید.

امیر خلبان حسن شاه صفی فرمانده نیروی هوایی ارتش و حجت الاسلام والمسلمین ولی الله صبری رییس اداره عقیدتی سیاسی نهاجا در صدر هیئتی با حضور در پایگاه شهید بابایی اصفهان از بخش های مختلف پایگاه بازدید کردند.

در جریان این بازدید دو روزه، فرمانده نهاجا و رییس اداره عقیدتی سیاسی این نیرو از قسمت‌های مختلف پایگاه هشتم شهید بابایی، از جمله شبیه ساز اف ۱۴، مرکز آموزش عالی رسته‌ای و مرکز آموزش سربازی شهید ابوعطا بازدید و سامانه شبیه ساز فاتح ۱۲ را افتتاح کردند.

حجت الاسلام والمسلمین ولی الله صبری طی سخنانی گفت: کارهای شایسته‌ای را شاهد بودیم که با همت امیر برخور (فرمانده ی پایگاه) و همکاران محترمشان انجام شده است.

وی افزود: امروز با وجود تمام تحریم ها ومحدودیت‌ها، این عزیزان و تیزپروازان نیروی هوایی پرواز می‌کنند که این برای اسلام و این ملت است.

رییس اداره عقیدتی سیاسی نهاجا همچنین خاطرنشان کرد: شهدا پرچم دار بودند و ما پرچم‌ها و علم هایی که در دست این‌ها بود را گرفته و ادامه راه می‌دهیم.

حجت الاسلام والمسلمین صبری با اشاره به حدیثی از امام رضا (ع) که می فرمایند “بزرگ ترین عبادت این است که انسان خودش را بشناسد”، تصریح کرد: منظور از خودشناسی این است که انسان بداند از کجا آمده، به کجا می رود و دوم این که ارزش و قیمت خود را بشناسد که چقدر می ارزد، مثلا شهید بزرگوار شهید بابایی و شهدای دیگر آیا می توان کارشان را با مقیاس پول ارزش‌گذاری کرد؟